|
GELECEĞİNİ BİLİYORDUM
Savaşın en kanlı günlerinden biri...
Asker,en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü.
İnsanın başını bir saniye bile siperin üstünde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.
Asker teğmene koştu ve:
-Teğmenim, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?
-Delirdin mi? der gibi baktı teğmen... Gitmeye değer mi?
Arkadaşın delik deşik olmuş...
Büyük olasılıkla Ölmüştür bile...
Kendi hayatını tehlikeye atmaya değmez...
Asker ısrara etti ve teğmen ona "peki" dedi..."Git o zaman"
İnanılması güç bir mucize...
Asker o ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı.
Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü...
Birlikte siperin içine yuvarlandılar...
Teğmen kanlar içindeki askeri muayene etti...
Ve arkadaşına döndü:
-Sana hayatını tehlikeye atmana değmez demiştim, arkadaşın çoktan ölmüş...
-Değdi teğmenim... dedi asker
-Nasıl değdi?... dedi teğmen. Bu adam ölmüş görmüyor musun?
-Gene de değdi komutanım...
Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağ idi...
Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim için...
VE ARKADAŞININ SON SÖZLERİNİ HIÇKIRARAK TEKRARLADI...:
-MEHMET!... GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!... demişti arkadaşı...
Geleceğini biliyordum…
<< Başa
Dön < Önceki 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Sonraki > Sona
Git >> |
